2.3.1.3.6.5.6 Dilemma

PSY:  "U was ontzettend moe en toch ging u op pad en onderweg moest u ook nog de ideale moeder en echtgenote zijn. 

DG: “Iedereen had zich zo op de vakantie verheugd, wat moet je dan anders....

PSY: “Dat klinkt als een vaststaand feit, maar is ook een vraag. Ik hoor u enerzijds zeggen ‘ik was aan het eind van mijn Latijn’ en anderzijds zegt u ‘de kinderen en mijn man moesten een leuke vakantie hebben’. Hebt u ook nog even alle auto’s op de camping in het sop gezet?”

PSY: Wat volgt is vaak een (humoristische) ontlading van de spanning die in de ambivalentie zit ingebakken.

DG:     Nu met tranen in de ogen: “Eigenlijk was ik ook gek ook...ik had gewoon moeten zeggen dat we een dag later zouden gaan of bij aankomst iets met mijn man moeten regelen, maar ja....dat vind je dan weer zo ....".

Waarop de psycholoog kan voortborduren met voorzichtige duidingen richting dieperliggend conflict. Bijvoorbeeld:

 "Enerzijds kapot dus gewoon naar bed; anderzijds geen zeur of watje willen zijn. U bent de dokter, niet de patiënt...

Of:

"Na dat incident dacht u ‘als ik het maar red tot de vakantie, dan komt het goed’. In die zin was het niet zo maar een vakantie, maar ook een een soort afsluiting van een rotperiode.  Maar naarmate het afscheidsfeestje vorderde, merkte u ook dat het verhaal nog lang niet afgelopen was, dat er nog wat in uw hoofd aan het spoken was.....

Na de inner circle te hebben besproken, is het tijd om ook even naar de collega’s te kijken, temeer daar het hier een werk gerelateerd incident betrof.

“Hoe waren de reacties van uw collega’s toen u na de vakantie weer op het werk kwam?”

DG: “Die waren er eigenlijk niet. Ja, even ‘hoe was de vakantie, goed mooi dat je er bent want het is hardstikke druk.. aan de slag’.

PSY: Heeft uw collega van die telefoon recent nog iets laten horen?

DG: Neen, maar wat zou ze ook moeten doen?

PSY: Nou ja, als ik het goed begrijp was zij deel van het probleem. Zou ze dan ook niet deel van de oplossing moeten zijn?”

DG: heel zacht: “Neen, niks meer van gehoord”

Na herkenning, bijstelling, scherpstelling en bevestiging kan het probleem vaak nog een aantal keren worden samengevat in termen van varianten van "enerzijds ...., anderzijds....en die twee verdragen elkaar maar moeilijk". Vervolgens weer subtiel steunen: kan me voorstellen dat dat het leven zwaar maakt.... en ook dat je daar moeilijk in je eentje uitkomt....waarmee het vragen om hulp, voor een deel immers de kern van het probleem voor menig flinkerd, gelegitimeerd is.

Meer weten? Zie Casus