AHMAS

B. Methodiek

• A. Methodenleer
• B. Methode
  • Inleiding methode
  • 1. APA
  • 1.1 Denkwijze APA
  • 1.2 Modelleringswijze APA
  • 1.3 Werkwijze APA
  • 1.3.1 Kennismaking
  • 1.3.1.1 Persoon tot persoon
  • 1.3.1.1.1 Sociale introductie
  • 1.3.1.2 Reden komst
  • 1.3.1.3 Gespreksdoel
  • 1.3.1.4 Gespreksagenda
  • 1.3.2 Verklaringsmodel
  • 1.3.3 Plan van aanpak
  • 1.3.4 Informed consent
  • 1.3.5 Oplossing
  • 1.3.6 Evaluatie
  • 1.3.7 Diagnose-receptmodel
  • 1.3.7.1 Anamnese
  • 1.3.7.1.1 Gericht
  • 1.3.7.1.2 Verhelderen
  • 1.3.7.1.3 Alg.anamnese
  • 1.3.7.2 Soorten diagnoses
  • 1.3.7.3 Diagn.redeneren
  • 1.3.7.4 Indicatiechecklist
  • 1.3.7.5 Aanv.onderzoek
  • 1.3.7.6 Zoekstrategieen
  • 1.4. Beheerwijze APA
  • 2. SA
  • 2.1 Denkwijze SA
  • 2.1.1.1 Chunken
  • 2.2 Modelleringswijze SA
  • 2.3 Werkwijze SA
  • 2.3.1 Werkvormen SA
  • 2.3.1.1 Design thinking
  • 2.3.1.1.1 Empathisch begrip
  • 2.3.1.1.2 Probleemdefinitie
  • 2.3.1.1.3 Ideeen creeren
  • 2.3.1.1.4 Prototypes
  • 2.3.1.1.5 Testen
  • 2.3.1.1.6 Denkstrategieen
  • 2.3.1.2 Bricoleren
  • 2.3.1.2.1 Waarom-vraag
  • 2.3.1.2.2 Locale visie
  • 2.3.1.2.3 Focus op proces
  • 2.3.1.2.4 Kapitalen
  • 2.3.1.2.4.1 Psych.kapitaal
  • 2.3.1.2.4.2 Sociaal kapitaal
  • 2.3.1.2.4.3 Cultureel kapitaal
  • 2.3.1.2.4.4 Oper.kapitaal
  • 2.3.1.2.4.5 Intel.kapitaal
  • 2.3.1.2.4.6 Innov.kap.
  • 2.3.1.2.4.7 Creatief kapitaal
  • 2.3.1.2.5 Diverse contexten
  • 2.3.1.2.6 Emergentie
  • 2.3.1.3 Ontw.werkvormen
  • 2.3.1.3.1 Co-creatie
  • 2.3.1.3.1.1 Doelen CC
  • 2.3.1.3.1.2 Constructief
  • 2.3.1.3.1.2 Taken CC
  • 2.3.1.3.1.3 Groei
  • 2.3.1.3.1.3 Rollen CC
  • 2.3.1.3.1.4 Scenario's CC
  • 2.3.1.3.1.4 Synergie
  • 2.3.1.3.1.5 Hogere doel
  • 2.3.1.3.2 Conferentie
  • 2.3.1.3.2.1 Groepsopdrachten
  • 2.3.1.3.2.1.1 Werkkader
  • 2.3.1.3.2.2 Rollen
  • 2.3.1.3.2.2.1 Moderator
  • 2.3.1.3.2.2.2 Metaforisch
  • 2.3.1.3.2.2.3 Opdrachtgever
  • 2.3.1.3.2.2.4 Organisator
  • 2.3.1.3.2.2.5 Beslissers
  • 2.3.1.3.2.3 Sociaal scenario
  • 2.3.1.3.3 Waard.onderz.
  • 2.3.1.3.4 Veranderman.
  • 2.3.1.3.5 Universele factoren
  • 2.3.1.3.5.1 Relatie
  • 2.3.1.3.5.2 Rationale
  • 2.3.1.3.6 Psycho-educatie
  • 2.3.1.3.6.1 Grotere plaatje
  • 2.3.1.3.6.2 Rationale
  • 2.3.1.3.6.3 Bijwerkingen
  • 2.3.1.3.6.4 Reflectie
  • 2.3.1.3.6.5 Casus
  • 2.3.1.3.6.5.1 Introductie
  • 2.3.1.3.6.5.2 Oorzaak
  • 2.3.1.3.6.5.3 Klachten
  • 2.3.1.3.6.5.4 Kennismaking
  • 2.3.1.3.6.5.5 Reactie
  • 2.3.1.3.6.5.6 Dilemma
  • 2.3.1.3.6.5.7 Balanceren
  • 2.3.1.3.6.5.8 Huiswerk
  • 2.3.1.3.6.5.9 Slot
  • 2.3.1.3.6.6 Stappenplan PE
  • 2.3.1.3.6.6.1 Kennismaken
  • 2.3.1.3.6.6.2 Stoom afblazen
  • 2.3.1.3.6.6.3 Ambivalentie
  • 2.3.1.3.6.6.4 Positief label
  • 2.3.1.3.6.6.5 Huiswerk
  • 2.3.1.3.6.6.6 Altijd lukkend
  • 2.3.1.3.6.6.7 Uitdagen
  • 2.3.1.3.6.6.8 Afscheid
  • 2.3.1.3.6.6.9 RET uzelf
  • 2.3.1.3.6.6.9.1 Opsporen
  • 2.3.1.3.6.6.9.2 Irrationeel
  • 2.3.1.3.6.6.9.4 Aan de slag
  • 2.3.1.3.6.6.9.4 Casus V
  • 2.3.1.3.6.6.9.5 ABC-schema
  • 2.3.1.3.6.6.9.5 Redelijk
  • 2.3.1.3.6.6.9.6 ABCDE
  • 2.3.1.3.6.7 Psych.trauma
  • 2.3.1.3.7 P.versterking
  • 2.3.1.3.8 Leven lang leren
  • 2.3.1.3.9 Innoveren
  • 2.3.2 Creatieve competenties
  • 2.3.2 Metacompetenties
  • 2.3.2.1 Omdenken
  • 2.3.3 Brein-technieken
  • 2.3.3.1 Brainstormen
  • 2.3.3.2 Brain-netting
  • 2.3.3.3 Brainwriting
  • 2.3.3.4 Braindrawing
  • 2.3.3.5 Brain-walking
  • 2.4 Beheerwijze SA
  • 2.4.1 Laisser faire-act.
  • 2.4.2 Onderstroom
  • 2.4.2.1 Verhaal
  • 2.4.2.2 Richting.Vraag
  • 2.4.2.3 Patroon
  • 2.4.2.4 Verandering
  • 2.4.2.5 Visueel CMO
  • 2.5.4.2.1 Beleid & Bestuur
  • 2.5.4.2.1.1 Missie & Visie
  • 2.5.4.2.1.2 Geheel-Delen
  • 2.5.4.2.1.3 Cultuur
  • 2.5.4.2.2 Management
  • 2.5.4.2.2.2 Roadmaps
  • 2.5.4.2.2.3 Analyses
  • 2.5.4.2.2.3.1 Bow tie-A.
  • 2.5.4.2.2.3.2 StakeholderA.
  • 2.5.4.2.2.3.3 SWOT-A.
  • 2.5.4.2.2.3.4 Incidenten A.
  • 2.5.4.2.2.4 Programma's
  • 2.5.4.2.3 Dyn.teamwerk
  • 2.5.4.2.3.1 Rol en positie
  • 2.5.4.2.3.2 Selectie
  • 2.5.4.2.3.3 Ontwikkeling
  • 3. EA
  • 3.1 Denkwijze EA
  • 3.2 Modelleringswijze EA
  • 3.3 Werkwijze EA
  • 3.3.1 Werkvormen
  • 3.3.1.1 Cogn.psychologie
  • 3.3.1.1.1 Bottleneck CP
  • 3.3.1.1.2 Toelichting CP
  • 3.3.1.1.2.1 Werkgeheugen
  • 3.3.1.1.2.2 Meerslag-Leren
  • 3.3.1.1.2.3 Crea.abstraheren
  • 3.3.1.1.3 Ondersteuning CP
  • 3.3.1.2 Sociale Psychologie
  • 3.3.1.2.1 Bottleneck SP
  • 3.3.1.2.2 Toelichting SP
  • 3.3.1.2.2.1 Int.afstemming
  • 3.3.1.2.3 Ondersteuning SP
  • 3.3.1.3 Emotiepsychologie
  • 3.3.1.3.1 Bottleneck EP
  • 3.3.1.3.2 Toelichting EP
  • 3.3.1.3.2.1 Dual processing
  • 3.3.1.3.2.2 Training
  • 3.3.1.3.3 Ondersteuning EP
  • 3.3.1.4 Motivatiepsychologie
  • 3.3.1.4.1 Bottleneck MP
  • 3.3.1.4.2 Toelichting MP
  • 3.3.1.4.3 Ondersteuning MP
  • 3.3.1.5 Communicatieleer
  • 3.3.1.5.1 Bottleneck CL
  • 3.3.1.5.2 Toelichting
  • 3.3.1.5.3 Ondersteuning CL
  • 3.3.1.6 Veranderkunde
  • 3.3.1.6.1 Bottleneck VK
  • 3.3.1.6.2 Toelichting VK
  • 3.3.1.6.2.1 Plek der moeite
  • 3.3.1.6.2.2 Theorie U
  • 3.3.1.6.2.3 Lerende org.
  • 3.3.1.6.2.4 Fasering
  • 3.3.1.6.3 Ondersteuning VK
  • 3.3.2 Prof.rollen
  • 3.4 Beheerwijze EA
  • 3.5 Ondersteuningswijze EA
  • 4. DTM ter ondersteuning
  • 4.1 Denkwijze DTM
  • 4.1.1 Belang besluitv.
  • 4.1.1 Belang gez.heid
  • 4.1.3 Belang visualiseren
  • 4.1.3.1 Begripsvermogen
  • 4.1.3.2 Blikrichtingen
  • 4.1.3.3 Instrumenten
  • 4.1.3.4 LEGO als metafoor
  • 4.1.3.5 Visuele illusies
  • 4.2 Modelleringswijze DTM
  • 4.2.1 Samen analyseren
  • 4.2.2 Samen integreren
  • 4.2.3 Multi-modelmatig
  • 4.3 Werkwijze DTM
  • 4.3.1 Werkvormen DTM
  • 4.3.1.1 Alleen beslissen
  • 4.3.1.1 Op de Tafel
  • 4.3.1.1.3 Disruptief
  • 4.3.1.2 Gez.beslissen
  • 4.3.1.2.1 Duo-beslissers
  • 4.3.1.2.2 Counseling
  • 4.3.1.2.3 Groepsbeslissen
  • 4.3.2 Competenties DTM
  • 4.3.2.1 Gatenkaas-model
  • 4.3.3 Technieken DTM
  • 4.3.3.1 Hulptechnieken
  • 4.3.3.1 Procesinrichting
  • 4.3.3.1.1 Clusteren
  • 4.3.3.1.2 Kaderen
  • 4.3.3.1.3 Hulpframes
  • 4.3.3.1.4 Schaligheid
  • 4.3.3.2 Referentiekaders
  • 4.3.3.3 Moderator
  • 4.4 Beheerwijze DTM
  • 4.4.1 Man.samenv.DTM
  • 4.4.2 Bedrijfsk.configuraties
  • 4.4.2.1 Canvas
  • 4.4.2.1.1 Wat-vraag
  • 4.4.2.1.1.1 Doel
  • 4.4.2.1.1.2 Resultaat
  • 4.4.2.1.1.3 Scope
  • 4.4.2.1.1.4 Succesfactoren
  • 4.4.2.1.1.5 Het projectdoel
  • 4.4.2.1.2 Wie-vraag
  • 4.4.2.1.3 Hoe-vraag
  • 4.4.2.1.3.1 Activiteitenbord
  • 4.4.2.1.3.2 Risico's
  • 4.4.2.1.4 Kader-vraag
  • 4.4.2.1.5 Waarmee-vraag
  • 4.4.2.1.6 Eindframe
  • 4.4.3 Beheertools
  • 4.4.3.2 Benchmarken
  • 4.4.3.3 Digi-instructie
  • 4.4.3.4 Tekst redigeren
  • 4.4.3.5 Info ordenen
  • 4.4.3.6 Taakverdeling
  • 4.5 Ondersteuning DTM (fractaal)
  • 4.5.1 Instrumentarium
  • 4.5.1.1 Instrument
  • 4.5.1.2 Programatuur
  • 4.5.1.3 Logistiek
  • 4.5.2 Speelveld
  • 4.5.2.1 Leren beslissen
  • 4.5.2.2 Casus: 2 opties
  • 4.5.2.3 Ratio.besluitv.
  • 4.5.2.4 Ontw.besluitv.
  • 4.5.3 Resultaten
  • 4.5.3.1 Testimonials
  • 4.5.3.1.1 de Rooy
  • 4.5.3.1.2 Lankhorst
  • 4.5.3.1.3 de Vink
  • 4.5.3.1.4 Jaarsma
  • 4.5.3.2 Literatuurref.
  • 4.5.4 Ontwikkeling
  • 4.5.5 Animaties
  • 4.5.6 Aanmaak speelv.
  • 4.5.6.1 Omnitapps
  • 4.5.6.1.1 Ondergrond
  • 4.5.6.1.2 Info-objecten
  • 4.5.6.1.3 Invoegen info
  • 4.5.6.1.4 Game laden
  • 4.5.6.2 Utopia 2
  • 4.5.6.3 Speelveld
  • 4.5.7 Handleiding
  • x.1.4.1 Projecten
  • x.1.5.2 A3
  • x.2.3.1.3.3.1 Eigenaarschap DTM
  • x.2.5.2.1.4.4.2 Benchmarken
  • x.2.5.2.1.4.4.4 Ontwerpen
  • x.2.5.4.2.2.1 Projecten
  • x.2.5.5.6. Speelsheid
• C. Kwaliteitsmanager
• D. Ervaringsdesk.
• E. Studiemodules

2.3.1.3.6.6.9.6 ABCDE

Kijk nu nog eens goed naar de casus van Marjan. Als u deze verder analyseert, zult u zien dat hierdoor hele nieuwe mogelijkheden ontstaan. De vraag die men nu kan stellen is: hoe kan Marjan haar gedachten zodanig veranderen dat de uitkomst voor haar minder ontmoedigend en rampzalig is? En dat zij zich niet hoeft te gaan verdedigen? Of: dat ze zich niet ellendig gaat voelen, terwijl ze toch kan erkennen dat er een fout is gemaakt?

U kunt dit doen door de gedachten onder B op hun redelijkheid te toetsen. Daarvoor stelt en beantwoordt u een aantal waarom-vragen. Dit wordt het uitdagen van gedachten genoemd. Als blijkt dat een bepaalde gedachte niet redelijk is, dan vervangt u deze irrationele gedachte door een andere, wel redelijke gedachte. (In hoofdstuk 6 komt hier nog een verdieping op, waar de confrontatiemethode, een variant op het ABC-schema, is beschreven.)

U gaat zich dus nu bij iedere gedachte afvragen: “Is dat zo?” en vervolgens ga je onder D deze “is-dat-zo-vraag” redelijk beantwoorden. Daardoor veranderen uw gedachten en gevoelens over de situatie.

Gedachte 1:
“Is het verschrikkelijk dat ik meneer Zwartjes niet heb tegengehouden?”

Antwoord:
“Het is niet verschrikkelijk. Misschien was het voor ieders gemoedsrust prettiger geweest, maar misschien ook niet. De trial fungeerde immers ook gedeeltelijk als strohalm.”

Gedachte 2:
“Had ik dat niet moeten toestaan, desnoods door het hem te verbieden?”
Antwoord:
“Het is maar de vraag of ik iets had toe te staan of te verbieden. Ik heb hem er op gewezen, maar uiteindelijk is hij zelf verantwoordelijk voor zijn keuze. Meer dan dringend adviseren, zoals ik heb gedaan, kon ik niet doen.”

Gedachte 3:
“Maakt deze nalatigheid mij tot een slechte verpleegkundige?”
Antwoord:
“Dat doet het niet. Als ik een keer iets goed doe, ben ik nog geen genie en als ik een keer een vergissing maak, ben ik nog niet stom. Zolang als ik leef, zal ik, net als iedereen, dingen goed doen, maar ook fouten maken. Dus in plaats van mezelf te kleineren, kan ik mijn energie beter gebruiken om mijn fouten of vergissingen te corrigeren. Al deze gedachten over mijn eigen functioneren belemmeren mij alleen maar in het luisteren naar wat de patiënt echt dwars zit.”

U merkt dat wanneer u deze gedachtegang volgt er langzamerhand een ander gevoel ontstaat. De volgende stap die u aan het schema kunt toevoegen, is het gevoel dat u zou willen hebben in een dergelijke situatie. Dit is stap E: het gewenste gevoel. Op deze manier is het een ABCDE-schema geworden.

Marjan wil zich zeker niet volmaakt gelukkig voelen na haar nalatigheid, maar wel minder waardeloos en gekwetst. De gedachten onder B kunnen dan ook best zo worden opgebouwd dat de betrokken persoon zich bij E niet meer minderwaardig en gekwetst hoeft te voelen. Als u nu het analyse-schema eens volledig herhaalt, ziet u dat E eigenlijk best haalbaar is. 

A gebeurtenis: ik heb kritiek in plaats van complimenten gekregen.
B gedachten: ik heb het verkeerd gedaan, ik doe het ook nooit goed, ik deug niet voor het vak.
C emotionele reactie: ik ben boos, verdrietig, verward, schuldig en waardeloos.
D Marjan daagt haar gedachten onder B uit:
“Is het verschrikkelijk?”
“Had ik anders moeten handelen?” 

De redelijke antwoorden zijn: 
“Het is niet zo erg. Het is misschien wel vervelend, maar geen ramp. Ik zou best willen dat ik het anders had gedaan, hoewel dat achteraf zelfs maar de vraag is. In ieder geval betekent dit niet dat ik het anders had moeten doen. Al deze gedachten over mijn eigen functioneren belemmeren mij alleen maar in het luisteren naar wat de patiënt echt dwars zit.”

E Het gewenste gevoel wordt opgeroepen door:
“Okay, ik had ook iets anders kunnen doen. Ik heb gekozen om slechts dringend te adviseren en de beslissing aan hem over te laten. Ik heb dat met goede bedoelingen gedaan. Ik heb misschien niet helemaal voorzien hoe ellendig deze patient zich zou voelen en hoezeer dit zijn laatste weken zou bederven. Aan de andere kant, misschien heeft hij er ook wel steun aan gehad en zou hij anders meteen zijn ingestort. Bovendien heb ik nu in ieder geval veel geleerd over wat mensen in een dergelijke situatie doormaken en kan ik daar in de toekomst anderen mogelijk beter door helpen.”

Meer weten? Zie RET uzelf