1.3.2 Verklaringsmodel
Het formuleren van een verklaringsmodel, ookwel diagnostiek of probleemanalyse genoemd, is het benoemen van een probleem in termen van een herkenbaar, begrijpelijk en werkbaar geheel van:
- klachten, gebreken of symptomen
- het probleem zelf (de diagnose)
- onderliggende verklaringen (etiologie) en,
- het te verwachten beloop (prognose).
Het verklaringsmodel is als het ware de theorie van het probleem dat samen met andere relevante kennis de basis vormt voor de oplossing.
Hoe doe ik dat?
- U maakt een eerste schifting van mogelijke oorzaken, op grond waarvan vervolgens een meer verfijnd zoekproces begint. U maakt een 'differentiaal diagnose'
- U ordent mogelijke verklaringen op basis van waarschijnlijkheid en implicaties om uw zoekproces te verfijnen. U maakt een hierarchie
- U bepaalt op basis van probleemverkennig, -analyse en eventueel aanvullend onderzoek het definitieve verklaringsmodel
- U vat uw eindoordeel en de weg daar naar toe, het beloop, samen in een rapportage.
Meer weten? Zie Werkwijze APA